Huisarts Joppe na bijna 39 jaar in Ommoord met pensioen

Afgelopen donderdag was de laatste werkdag van huisarts Joppe na bijna 39 jaar (!) op dezelfde locatie, Gezondheidscentrum Ommoord, te hebben gewerkt. Terugkijken op vier decennia is niet simpelweg samen te vatten. “Het mooie van het huisartsenvak is als je langere tijd een vaste patiëntengroep houdt. Contact is zoveel mooier als je je patiënten langer kent en je wordt voor hen dan ook een betere huisarts,” aldus Joppe.

Patiënt op één

Ze dacht een rustige koffiepauze te houden met haar collega’s, maar de opkomst was groter dan normaal, want al haar collega’s kwamen haar in het zonnetje zetten. Normaal gesproken was ze tijdens koffie- en lunchpauzes vooral met patiënten bezig, maar de ochtendstart bracht ze altijd wel door met collega’s. Ze licht toe: “Werken met collega’s vind ik heel belangrijk in de huisartsenzorg. Je hebt elkaar nodig om te overleggen of als je iets naars hebt meegemaakt.” In het dankwoord van haar collega’s wordt Joppe omschreven als klassieke huisarts. Haar behulpzaamheid, zorgzaamheid en aanwezigheid zal gemist worden, beaamt haar collega-huisarts. Niemand heeft langer bij Gezondheidscentrum Ommoord gewerkt dan Joppe. Voor de patiënten vindt er een afzonderlijk afscheid plaats.

De huisarts: meer en meer een vrouwenberoep

Terugblikkend op bijna veertig jaar geleden is er een hoop veranderd in de huisartsenzorg. Voor Gezondheidscentrum Ommoord (GCO, zoals ze het zelf afkort) werkte Joppe 2 jaar in het Oude Westen. In 1984, toen ze in Ommoord begon, waren ze met 6 huisartsen, waarvan 2 vrouwen. Inmiddels is de huisarts meer en meer een vrouwenberoep geworden. Dit past in ieder geval goed bij de voorkeur van veel patiënten (met name vrouwen) voor een vrouwelijke arts. In de praktijk werken er nu 8 vrouwelijke huisartsen en wordt Joppe’s opvolger de tweede mannelijke huisarts in in het GCO. Dat een vrouwelijke huisarts in die tijd nog niet zo vaak voor kwam, blijkt wel uit het feit dat er geen voorzieningen zoals een parttime opleiding of zwangerschapsverlof voor huisartsen tijdens de opleiding bestond. Zelf beviel ze destijds 10 dagen na het afronden van haar huisartsenopleiding. Een ander groot verschil is de beschikbare tijd voor de patiënt. “Je had 15 minuten om 2 patiënten te zien en te spreken, dat is nu onvoorstelbaar. Zeker met de oudere patiëntengroep in Ommoord. Denk alleen al aan de tijd die ze nodig hebben om uit en aan te kleden. Daarbij zijn de zorgvragen complexer en de problematiek groter” stelt Joppe.

“Contact is zoveel mooier als je mensen langer kent”

Huisarts Joppe

Gelijke patiëntenzorg

Haar hart voor patiëntenzorg is ook bepalend geweest in Joppe’s keuze om in loondienst te gaan werken. Hierover vertelt ze: “Destijds had je patiënten die via het ziekenfonds of particulier waren verzekerd. Voor patiënten met een ziekenfonds ontving je een standaardbedrag per jaar, of iemand naar de huisarts ging of niet. Voor een particulier ontving je inkomsten per bezoek. Dat ging tegen mijn principes in: Het medisch handelen van een huisarts kan niet bepaald worden door het financiële plaatje.”
Tot op de dag van vandaag is ze blij geweest met haar keuze voor een gezondheidscentrum “Als huisarts in een centrum kun je ook gebruik maken van speciale kwaliteiten van elkaar: de één is wat beter in dit, de ander in dat.. Naast het contact met patiënten vind ik dus ook samenwerken met mijn collega’s belangrijk. Je kunt de groep ook gebruiken als sparringpartner of klankbord. Dat maakt jezelf ook beter als huisarts. En natuurlijk zou ik mijn werk niet kunnen doen zonder doktersassistenten, zij zijn goud waard! Er is geen callcenter dat kan wat zij doen,” aldus Joppe.

Mensenwerk

Hoewel Joppe al maanden afscheid aan het nemen is van haar patiënten bij hun laatste huisartsenbezoek, voelt haar laatste werkdag toch onwerkelijk. “Huisarts zijn, is een dankbaar maar zwaar beroep, daarom werken de meesten parttime. Op dagen dat ik niet naar de praktijk ging, logde ik na mijn ontbijt toch standaard in Medicom in om de post over mijn patiënten te bekijken. Een goede balans tussen patiëntenzorg en je eigen privéleven blijft lastig. Ik weet nog niet of ik als huisarts inzetbaar blijf na mijn pensioen, maar ik ga zeker genieten van mijn vrijheid, zoals fietsen met mijn man en tijd doorbrengen met mijn bijna 3-jarige kleindochter.” licht Joppe toe. Ze vindt het niet meer dan normaal dat ze zich al die tijd heeft ingezet, maar kan de waardering van haar collega’s én patiënten zeker waarderen: “Met plezier kijk ik terug op de samenwerking met mijn collega’s en op het 1-op-1 contact met patiënten waarbij ze zoveel persoonlijke dingen aan mij hebben toevertrouwd. Dat is het mooie van het vak. Van 1 familie heb ik vijf generaties gezien! Contact is zoveel mooier als je mensen langer kent.”

Ken of ben jij een huisarts die in Rotterdam en omgeving in loondienst wil komen werken? Bekijk dan hier onze vacaturepagina.